8 Ocak 2012 Pazar

Günün Düşündürdükleri 03.01.2011

Hayat uçlarda yaşanıyor. Hergün bunu hatırlatacak örnekler karşıma çıkıyor. Bir yandan ümit veren, ruhumu besleyen anlar, bir yandan canları yanan canlarım, ciğerlerim. Kenarda durup onları izlemenin gerekliliği ama zorluğu. Bu arada canlarıma “sesinizi duyurmak istediğiniz zaman, nasıl duyulduğunuzu farketmek istediğiniz zaman, duygularınızı / düşüncelerinizi süzgeçten geçirmek istediğiniz zaman buradayım” mesajını vermek ihtiyacım.

Sanırım konum canlarım, ciğerlerim. Nerede dururlarsa dursunlar, bir üst basamağa geçmeleri için, içlerini daha çok tanımaları için, daha güçlenmeleri için onları desteklemek ihtiyacım çok yoğun. Zor olan, herzaman ne yapacağımı bilememek. Bilememek duygusu ile aranırken, kaybolduğumu hissediyorum ve yanlarında yer alamıyorum. Kendi şartlarıma göre temas sağlasam, bazılarının beni duymayacağı endişesi bazen devreye giriyor. Dolayısı ile, bunu okuyan herkese “Bana ihtiyacınız varsa ben buradayım” diyebiliyorum. Bana ihtiyacınız varsa facebook kadar uzağınızdayım. Bir mesaj, bir telefon yeter.
(5 gün önce yazılmış bir yazı)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder