Bugün gri havada nefis bir sabah yaşadım.
Gri havalar eskiden ruhumu karartırdı. Bütün çabam enerjimi yüksek tutmaya gider, o günün verimi çok azalirdi.
Sabah sporuna başlayana kadar bu böyle devam etti. Yanlış anlaşılmasın. Her zaman fiziksel sağlığıma çok dikkat ettim. 10 yıl bale ve sonrasında aerobic, step, hızlı yürüyüş, zumba ve 14 yıl yoga. Ancak bunların hepsi akşam iş çıkışı yapılan aktivitelerdi. Bir türlü sabaha alamadım. Zihnim var gücüyle direndi.
Sonra Ali (kendisi 41 yıllık hayat arkadaşım ve 33 yıllık kocam olur 😉) beni zorla sabahları yürüyüşe indirmeye başladı. O arkadaşları ile koştu, ben yürüdüm. O yürüyüşler koşuya evrildi sonra.
Konum o degil. Konu şu konular,sabah erken hareket etmeye başlayınca günümün verimi arttı.Gün içerisinde hem daha çok iş bitirir, hem de o günü daha pozitif ve mutlu yaşar oldum. İçimdeki gücü hatırladım. Hayatın zorluklarının yanına onları da koyunca yaşam çözülecek bir matematik problemine döndü. Zorluk yerine matematik problemi deyince dağ gibi karşımda duran her neyse çözümü olan bir problem kadar küçüldü.
Daha da güzel ve beklemediğim bir farkındalık daha yaşattı sabah erkenden güne sporla başlamak. Gri havaya yüklediğim anlamın değiştiğini ve dinginlik, huzur ve temiz sayfaları çağrıştırdığıni fark ettim. Gri güne sporla başlayınca gri ve bulutsuz gökyüzünün üzerine günümü yazabileceğim bir sayfaya dönüştüğünü ve kafamda büyüttüğüm şeylerin bir sayfaya sığacak kadar küçüldüğünü gördüm.
Bütün mesele yaşama farklı açılardan bakmak için kendimize izin vermek. O zaman çözülmeyecek matematik problemi kalmaz. 😄
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder