Anılar Sepeti İçin Bir Yarış Hikayesi

Hayallerim var. Gerçekleştirmek istediğimi bu kadar çok istediğimi yeni fark etiğim hayaller. Bugün ikisini de gerçekleştirdiğim bir gün geçirdim.

Biz Ali ile seyahat etmeyi çok severiz. Benim için bilmediğim, görmediğim yerlere gitmek her zaman heyecan veren bir fikirdir. Yeter ki oraya gitmek için, yeni bir yer olmasının yanında bir neden daha olsun. 1.5 yıl önce koşmaya başladığımda bunu seyahat ile birleştirme hayalleri kurdum. Koşu düzenlenen ve görmediğim şehirlere giderek sevdiğim iki ayrı aktiviteyi birleştirebileceğimi farkettim.  Bu hayali kocam ile paylaştım ve böylece hayatımıza yeni bir heyecan kattık. 2018 hayallerin gerçekleşmeye başladığı yıl oldu. Çünkü ikinci hayal bunları yazmak ve paylaşmaktı.

Bugün görmediğimiz yerleri keşfetmek yolculuğumuzda, insanlık için küçük, bizim için büyük bir adım attık ve 2018 ilk koşusunu gerçekleştirdik. Riva benim hiç gitmediğim bir yerdi. Mevsimi olmasa da listemin kriterlerine uyuyordu ya, gitmek için bu yeterliydi. 😊  Ve çok eğlenceli bir maceraya dönüştü.

Macera Akademisi, yarışa katılacaklar için Kavacık’tan servis ayarlamıştı. İlk heyecan koskoca Kavacık’ta servisin kalkacağı durağı bulmak oldu. Bir yandan da ‘kaçırırsak nasıl gideriz?’ endişesi. Neyse ki evden erken çıkmıştık. 8.15 servisine yetiştik, hatta erken bile gittik. Riva’ya vardığımızda saat daha 09.00 olmamıştı. Üstelik yarışın 11.15te başlayacağını orada keşfetmek hiç hoş olmadı. (Yarış sayfasını dikkatli okumamışım 😊 )

Sıcak bir çay içmek ve zaman doldurmak için bir çayevine sığındık. Minicik ama sımsıcak bir yer. Ben dışarıdaki çayların tadını pek sevmem ancak burada içtiğimiz çaylar ve yediğimiz poğaça ve bazlama ekmeğinden yapılmış tostun lezzeti bambaşkaydı. Yine de zaman zor geçti. Yani Riva macerası böyle başladı:

                     

Tabii karnımız doyunca ve yarış saati yaklaşınca bakışlarım yumuşadı. Eh üşümeden, aç kalmadan 2 saat geçirmiştik. Üstelik gezecek yeni yerler aklıma gelmiş, listeme eklemiştim. Ben gülümseyince Ali nefes aldı Yarış öncesi gülümsemeye başladım. Ben gülümseyince Ali nefes aldı 😂

              

Sonra hayatın gerçekleriyle tanıştık. 10 K Yol Koşusu diye seçtiğim bu yarış, durmadan rampa tırmanıp indiğimiz, sabrın ve iradenin sınandığı bir yarışa dönüştü. Pes etmedim nefesim kesilse de. Allahtan yanımda tecrübeli Ali var. Rampa yukarı biraz koştuk, biraz yürüdük. Eski arkadaşlar gördük, yoldaşlık ettik. Rampalar olmasa manzarası güzel bir parkur. Karadeniz’in hırçın dalgalarının fotoğrafını çekebilmek isterdim. Şansımıza yağmur da yağmadı. Neyse bitmez dediğim yarış sonunda bitti. Rujumu sürdüm, selfiemizi çektim.

                                    

Esas eğlence sonra başladı. Dereceleri anons ederken 55+ yaş grubu için tek katılımcı olduğunu söylediler ve madalyasını verdiler. Eeeee ben ne oldum? Yarışı koşup buharlaşmadım ya. Hiç yapmadığım bir şeyi yaptım ve itiraz ettim. Bir baktık ki 2. olmuşum. Hayatımda ilk kez podyuma çıktım 💪 Ehh madem bu yıl yenilikler yılı, bunu da sepete katalım 😊

                    

Hikaye burada bitti sanmayım. Dönüş servisi 14.00te kalkacaktı. Bari birşeyler yiyelim dedik. Riva Balıkçısı’nda lezzeti tarif edilemeyecek kadar güzel balık çorbamızı içtik. Hamsi tavamızı, salatamızı ve turşumuzu yedik.

                               

Saat 13:45te servisin kalkacağı yere geldik, bir baktık servis erken gitmiş, Macera Akademisi neredeyse herşeyi sökmüş, koşu için kurulan alan neredeyse bomboş. Gülelim mi ağlayalım mı bilemedim. Servis şöförü erken yola çıkmak istemiş, kimse de haber vermeyi akıl etmemiş. Sağolsunlar bize bir çözüm bulmak için ellerinden geleni yaptılar, onlarla çayımızı içtik, sonra Macera Akademisinin Yönetici Ortağı Caner Odabaşoğlu bizi evimize kadar getirdi. Yolda keyifli ve bizi daha da çok Macera Akademisi yarışlarını merak etmek için heyecanlandıran bir sohbet yaptık. Sonrasında normal hayata dönmek ayrı bir keyifti.

Güzeldi bugün çok güzeldi. Sabah yağmura rağmen pes etmedik. Homurdandık, üşüdük, eğlendik, hayallerimizi gerçekleştirmek yolunda bir adım daha attık, güzel yemekler yedik, yeni arkadaşlar edindik, anılar sepetimize uzun yıllar Ali’nin gülerek ve eğlenerek anlatacağı bir hikaye daha kattık. Bir Pazar günü için paha biçilmez bir gün oldu.