Havalar ısınınca, balkonumdaki hayatım aklıma düştü. Doğal olarak bahar temizliğim geldi. Bütün kış boyunca depoya dönen balkonu tekrar özel yaşam alanım, açık hava odam haline getirme arzum depreşti.
İlk niyetlendiğim adım, her dergiyi teker teker inceleyerek içinden ilgimi çekenleri ayırmak idi. Ancak çok gitmeden bir hazine ile karşılaştım. 2007’den bir kesit. Ajanda olarak hediye edilen bir defter, not defter olarak kullanmaya karar vermişim. Hazine niteliğinde anılar içinde. 27.03.2007 tarihinde yazdığım niyetler. Onları okuyunca çok çok mutlu oldum. %80’nini gerçekleştirmişim. Artık onları sürekli yaşıyorum. Bunu farketmek, yazarak niyeti ortaya koymanın zihni belli olaylara nasıl odakladığını bana bir kez daha kanıtladı. Yazınca niyet bir duygu, bir temenni olmaktan çıkıyor, zihnin gerçekleştirmek için devreye aldığı bir olgu haline geliyor.
Bir kaç sayfa sonra aynı yıl Nisan ayında katıldığım, çok keyif aldığım bir eğitimin notlarına rastladım. Beni o keyifli bahar haftasonuna geri götürdü. İçim çok mutlu oldu. Çünkü ne kadar çok yol aldığımı farklı bir gözle görebildim. Bir kez daha hiç bir şeyin mutlak olmadığını, fotoğrafların arkasının çok farklı olabileceğini, hatta genellikle çok farklı olduğunu hatırlatacak cümlelerime rastladım. Oradaki bir çalışmanın hayalimdeki eğitimde kullanılabileceğini farkettim. Bu beni ayrıca heyecanlandırdı.
Biraz arkasından o yıl yapılan IK Konferansı notları. Sosyal sorumluluk ilk o yıl notlarım arasına girmiş. En severek izlediğim konuşmacılardan Fernando Bartolome’yi ilk o yıl dinlemişim. Ve iş/yaşam dengesi konusu ile ilk o yıl tanışmışım . Adını yazmadığım bir konuşmacı şirketlerin damar tıkanıklığı ile ilgili bir konuşma yapmış. Notlara bayıldım. Kim olduğunu bulabilsem. Sonrada çok sevdiğim bir arkadaşımın “Özgün Liderlik” başlıklı konuşmasının notları. Ne keyifle dinliyorum sevgili Serdar her konuşmanı. Her seferinde bilginin derinliğine ve kendinle olan dürüst sohbetine hayran kalıyorum.
Sonra keyif bitiverdi. L
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder